martes, 4 de noviembre de 2008

Nueva vida.

Ya ni me acuerdo de cómo eran las cosas antes. Qué fácil es adaptarse a una nueva forma de vida cuando ha sido escogida... Si hace poco tiempo me hubieran dicho que podía ser capaz de estar NUEVE LARGUÍSIMOS MESES sin ir de fiesta, sin trasnochar, sin un solo día de resaca!!! No me lo hubiera creído. Y ahora...ni siquiera los echo de menos. Planeo estas navidades y me imagino paseando por las tardes, el frio y las luces; y es que cada luz, cada papa noel, las cabalgatas de reyes, los caramelos, todo eso adquiere un nuevo significado, porque Alma estará ahí y para ella será todo nuevo, diferente, atractivo y excitante. Y no puedo esperar a que llegue el momento.
No quiero a más gente que me diga "huuuuy, pues ahora viene lo peor" o "se te acabó la vida", yo siento que es al contrario, que ahora empieza, porque yo he decidido que así fuera. Simplemente cambian las prioridades, pero esas prioridades ya han cambiado durante estos meses. Quiero pasear por las mañanas, quiero salir por las tardes y dormir por las noches. Quiero no querer ir de fiesta por no tener ganas de separarme de mi niña y quiero quererla a ella por encima de lo que a mí me gustaría hacer.
Me gusta no poder hacer planes a corto plazo, sé que cualquier día tendré que salir corriendo hacia el hospital con la inmensa emoción de saber que cuando vuelva a casa ella estará con nosotros y todo será diferente. ¿Quién puede tener miedo al parto con esas expectativas?
¿Cuántas entradas me quedarán para escribir con Alma en los brazos?

2 comentarios:

la Bruna dijo...

No saps lo impacient que estic per rebre la GRAN NOTÍCIA. De veritat, cada dia et recordo i penso: serà avui? estarà sent en aquests moments? i t'imagino a la sala de parts, nerviosa i feliç alhora, fent el més gran que pot fer una dona: donar vida.
Ànims, que ja queda poquet!

(qui mos havia de dir que parlaríem d'aquestes coses, eh?)

Carol dijo...

Jo vull anar una tarda assolellada d'eixes a passejar la teua cadelleta vestida amb un body de AC/DC!!
Per cert, com va? I com va anar el cumple de Groonan?
Au, creix tranquil·la i en pau.
Ja queda molt poquet :)